Deserowa kawa na chłodno z rozgrzewającą nutką...

... czyli coś na miłe wczesne popołudnie na tarasie lub balkonie :)

Dziś jesień rozpieszcza moje zmysły! Zachwyca kolorami, rano maluje brzegi liści, które już opadły (na szczęście dopiero niektóre, reszta nadal dzielnie trzyma się drzew i żółknie, czerwienieje, brązowieje) na biało, po opadnięciu mgieł zamienia dzień w żółtopomarańczową przestrzeń pachnącą świeżością i zbliżającą się zimą. Sami popatrzcie:

 

 

No nie cudnie? :)
W taką pogodę warto znaleźć chwilkę dla siebie... i zasiąść z filiżanką (lub lampką) kawy, wyciszyć się, uspokoić i naładować baterie.

Mam dziś dla Was banalny sposób na kawę- nie na gorąco lecz na zimno, ale z rozgrzewającą nutką kardamonu. Smakowicie i inaczej niż na co dzień. Zapraszam na taras!

Potrzebujemy:

• kawę parzoną (tyle, ile potrzebujecie dla siebie i ewentualnych gości);
• kardamon- na jedną filiżankę lub lampkę (jak w moim przypadku) 4- 5 kapsułek;
• cukier trzcinowy;
• mleko;
• kakao do posypania po wierzchu.

Kawę mielimy, jeśli mamy ziarna, kardamon rozłupujemy i dodajemy do sitka z kawą. Parzymy w Zygmuncie.  Kim jest Zygmunt? Tym oto ustrojstwem:

(źródło: http://talk.hyperreal.info/kawa-t11698-130.html)

 

Staramy się zrobić esencję, czyli nie przesadzamy z dodawaniem wody. 

Napar chłodzimy na tyle, żeby nie był gorący i przelewamy do naczynia od blendera, w którym nastąpi mieszanie z mocno schłodzonym mlekiem i dodatkiem cukru. 

Za pomocą blendera łączymy wszystkie składniki, powstaje pyszna kawowo kardamonowa pianka. Przelewamy ją do filiżanek lub lampek i posypujemy kakaem.

 

 

 

Miłego tarasingu :)

Prołziaki czyli lachowskie podpłomyki...

Jak się rzeczywiście piszę ich nazwę- nie wiem. To, co w tytule to fonetyczna nazwa pieczywka, o którym dziś chwilka :)

Dzięki wypadowi na Święto Rydza (siup) do Wysowej Zdroju w zeszłą niedzielę w mojej głowie pojawiły się nowe inspiracje. Nie tylko kulinarne, ale i świeże pomysły na dzieciowe rękodzieło, odzież, biżuterię z nutką artyzmu i takie tam ;)

Działam ogólnie ostatnio i bardzo mnie to cieszy :)

Dzięki tej wycieczce oraz temu, że kawałek mojej rodziny, w tym ja, to Lachy Sądeckie, a o lachowskiej kuchni jeszcze nie czytaliście w moim blogu, powstał projekt przedstawienia Wam skrawka kulinarnego świata jakim jest właśnie kuchnia Lachów Sądeckich. 

Te podpłomyki będą więc zaczątkiem, mam nadzieję, ciekawej podróży wgłąb grupy etnograficznej z okolic Kotliny Sądeckiej.

Ich historię i pewne fakty postaram się przybliżyć Wam, w telegraficznym skrócie, jak tylko odeśpię uroczystości wszelakie. 

Dziś, na prośbę jednej bywalczyni Szczecina, przepis na podpłomyki, wersja lachowska!

Składniki: 

• mąka;
• letnia woda;
• sól;
• soda oczyszczona.

 TYLE!!!  :)

Mąkę (ja użyłam ok. 200g) wysypujemy na stolnicę, dodajemy dużą szczyptę soli (czyli pewnie ok. pół łyżeczki na te 200g mąki), tak samą dużą szczyptę sody, a następnie dodajemy tyle wody, aby po wyrobieniu ciasto miało konsystencję ciasta na pierogi.
Z czynności najtrudniejszych to byłoby na tyle :)

Rozwałkowujemy ciasto na placek grubości ok 0.5 cm i albo smażymy na suchej patelni w całości, albo wykrawamy małe podpłomyczki i wrzucamy również na suchą patelnie.

Na maleńkim ogniu smażymy podpłomyki z obu stron uważając, żeby nie przypalić, ale na tyle długo, aby były w środku dosmażone.
Gotowe prołziaki są dość puchate i mają brązowe plamki na powierzchniach z obu stron.
Voilà!!!

Takie chlebki można serwować z różnymi dodatkami, np. sosem czosnkowym (PYCHA!!!), dziś jednak powstały jako dodatek do porannej kawy, w takim przypadku najlepiej smakują z domowej roboty dżemem :D

Próbujcie i dajcie znać jak Wam smakuje :)

Wielkie pole do popisu macie w miejscu Komentarze :)

Smacznego!

Uwaga! Moja matula dokopała się do całkiem oryginalnego przepisu, według którego prołziaki robiła moja śp. babcia, Laszka.
Zamiast wody babcia dodawała zsiadłe mleko i proporcje wyglądały mniej więcej tak:

• pól kilo mąki;
• szklanka zsiadłego mleka;
• łyżeczka sody oczyszczonej;
• pół łyżeczki soli.

Czynności te same i wygląd również nie odbiega od tego, co widzicie powyżej. Ale same w sobie pieczywko, dzięki zsiadłemu mleku, ładniej puchnie :) Próbujcie :)